An haec ab eo non dicuntur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Duo Reges: constructio interrete.

Bork: Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Si quae forte-possumus.: Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
Perge porro;: Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Nos commodius agimus.: Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Nunc agendum est subtilius.: Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Contineo me ab exemplis.: Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Nihil ad rem! Ne sit sane; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Graccho, eius fere, aequalí? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Nam ista commendatio puerorum, memoria et caritas amicitiae,
summorum officiorum in extremo spiritu conservatio indicat
innatam esse homini probitatem gratuitam, non invitatam
voluptatibus nec praemiorum mercedibus evocatam.

Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis
squilla atque acupensere cum decimano.

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Sed quid sentiat, non videtis.

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.
Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Atque etiam ad iustitiam colendam, ad tuendas amicitias et reliquas caritates quid natura valeat haec una cognitio potest tradere.

Bork
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.
Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.